الگوی «آرمان گرایی واقع بینانه» به مثابه ایدئولوژی اسلامی در «مدیریت انقلابی» رسانه

این نوشتار نخست ایدئولوژی را تعریف و بر کارکرد آن در عرصه رسانه تأکید کرده است. پس از نقد نقش ایدئولوژی در رسانه پست مدرن و نیز نقد تعاریفی که ایدئولوژی را لزوماً در خدمت منافع طبقات حاکم و تحریف واقعیّت می دانند، با معرفی ایدئولوژی به مثابه امری گریزناپذیر در علوم انسانی به طور کلی و در علم رسانه به طور خاص، تلاش نموده است الگوی اسلامی مدیریت رسانه را ارائه کند. در نهایت از «رسانه اسلامی» در معنای اَبَرواقعی یا فراواقعیّت تعبیر نموده که فراسوی واقعیّت و درعین حال در پیوند و تطابق با واقعیّت و معطوف به آرمان و حقیقت است. نویسندگان الگوی آرمان گرایی واقع بینانه را ایدئولوژی اسلامی و با خصوصیت نفی سکولاریسم ــ که نگاهی دوگانه انگار به آرمان و واقعیّت دارد ــ و حقیقت گرایی دانسته اند. همچنین این مقاله با مقایسه هستی شناسی در گفتمان احیاگر ــ که مبدع آن اقبال لاهوری است ــ و گفتمان پست مدرنیسم که پدر آن فردریش نیچه است، تفاوت مبنایی و هستی شناسانه رسانه پست مدرن و رسانه اسلامی را که باید در پی احیای دین باشد، نشان داده است. در این جستار آرمان گرایی واقع بینانه به مثابه هستی شناسی و مدیریت انقلابی به منزله روش شناسی، دو اساس شکل گیری رسانه اسلامی معرفی شده اند. آرمان گرایی واقع بینانه با هم سازی، هم وندی و هم ورزی آرمان و واقعیت، مدیریت و انقلاب، دنیا و آخرت، جسم و روح، دین و دنیا و دین و سیاست معرفی شده است. این مقاله به عنوان یک «مدل» و نه «نظریه»، فقط به چیستی و چگونگی موضوع توجه نموده است؛ زیرا وظیفه هر مدلی همین است و همچون نظریه، کار آن چرایی و تحلیل نیست. کل مقاله درصدد پاسخ به آیاییِ امکان موضوع خویش است و مدعا (thesis) را بر امکان آرمان گرایی واقع بینانه در مدیریت رسانه نهاده است.